AĂ dara walan taim naha dia pasyaska tara wisi win taim mairin bara ban prak alkan taim tawi kaikan taim waitna tara kum buwi alkan kan, klahkla tara an yari tara ban dusra sut luwan, ban piawira nani sut tasbara man kahwikan.
Bara mairka mahka brih plapan, plapan dus kum ra wih diman kat. Daiura nina lika ULAK win, bara bahara mairka takaski kan, Ulak ka mita aimia brikan.
Ulak ba mahka mair ba pata pliki sim lan takan kan bara Siakwa an Sula nani alki brisal yabikan raya pibia wisi.
Bara mair ba bila, yan raya piras piakan lika pisna, bara Ulak witin pauta pliki wan ansara impiara aman nani wina brisal yaban.
Mairin ba daiura nani kataba biara saki anki pikan.
Mahka mani wal alkan taim tuktan kum sakan, baha lika Ulak luhpia waitna, baha wina ban, ban mairin ba mahka Ian takan.
Kli kuihra tiwan bara baikan taim upla talia takan, mairka ai darawalisi win, yan mahka plapaisna uba piu wihka takaskuna nahara.
Baha wina Ulak kaba untara auya taim tihmiara bali kan, bara mairka bila nanara plapaisna wisi ai luh pia upla talia kata brih plapan,. wala Ulak talia kata lika swin.
Plapan, plapan, plapan, plapan bara twiratakan, kabu lamara, al ninara kaikan taim daiura kata aula kan, Ulak ka kataba aula kan tuktika wait na Ulak takankata ba brih aula kan al klahklara.
Mairka takan taim but kum luyakan, al mihta wauh wi winikan bara butka taskaski mairka manki kuala bara plun yaban kan kuala luha kan mita.
Pata lika aikabi sakan sakuna kli yaban ba lika pain pin.
Ulak ka plapi bal inisi kabura dimi yawi takan, sip mairkara alkras kan kaikisi al luhpia al talia kataba mina wina alki saka kalki lulkan wan. Inisi untak dimi wan.
Mairka lika taika nanira sal yaban. Taika nani lika pat pruwan wisi kuala siksa sut dimikan.Mairinba al taika nani lamara balan, sakuna Ulak lamara kan tiara lukuia taim pain al dara walras kan.
Ban tawan ra taukisi siknis lora takan. Las kat sik nis kira taki pruwan.
ESPAĂOL
HabĂan dos mujeres... ambas se dirigieron hacia el oeste en busca de leña; buscaron e inicialmente no encontraron, entonces acordaron dividirse, vos anda por allĂ, yo irĂ© por esta direcciĂłn.
Encontraron la leña, la amarraron y cuando se prestaban a cargarla sintieron un fuerte viento por la espalda... Las dos gritaron asombradas solicitando auxilio, que clase de viento es este, gritaron!!!!
Una de las dos mujeres sintiĂł como que alguien la levantaba por la espalda... Cuando se percatĂł vio que un enorme hombre la tenĂa en sus brazos, era alto con brazos largos y grandes, todas las aves caĂan a sus pies.
El Ulak, cargando a la mujer echo correr hasta entrar por el hueco de un enorme ĂĄrbol, el vivĂa allĂ, dejĂł en ese mismo lugar a la mujer, esto significaba que ya la habia escogido para que fuera su compañera.
El enorme ser se encargaba de buscarle comida a la mujer, le traĂa tortugas y venado comĂa cruda.
Ella le dijo que no podia comer crudas unicamente cocidas.., Entonces el Ulak fue en busca de leña, hicieron una fogata. La mujer Ășnicamente le sacaba las vĂsceras a los animales y se los comĂan asados.
Al cabo de dos años tuvo un niño, hijo del Ulak lo que permitió ir acostumbråndose a la nueva vida.
Se embarazó de nuevo y dio a luz a otro ser, este era idéntico a los humanos.
La mujer pensĂł, voy a escaparme, me he quedado aquĂ por mucho tiempo.
El Ulak salĂa toda las mañanas a la montaña y regresaba hasta la noche, por lo mujer tenĂa oportunidad para realizar sus deseos.
Cumpliendo con su plan huyĂł con uno de sus hijos, el que se parecĂa a los humanos y dejĂł al que se parecĂa a su padre.
CorriĂł, corriĂł y corriĂł hasta salir al bosque cerca del mar, cuando vio a su espalda, mirĂł que el enorme hombre la perseguĂa, traĂa en sus brazos al niño parecido a Ă©l.
En ese mismo instante pasaba un barco, haciéndole señas lo llamó; el barco se detuvo y subió a la señora junto con el hijo.
Como estaba sin ropa, la vistieron y le dieron de comer.
En la costa, el Ulak llorĂł apasionadamente, lanzĂĄndose al mar a nado, pero vio que no podĂa detener a la mujer.
CogiĂł a su hijo que traĂa de los pies y lo partiĂł en dos, tirĂĄndolo a las aguas del mar.
VomitĂł todo lo que consumiĂł por primera vez, comiĂł por segunda vez y su estĂłmago no lo rechuzo.
Después de llorar incansablemente se lanzó a la montaña.
La mujer fue entregada a sus familiares, quienes ya vestĂan de luto pensando que estaba muerta.
Ella estaba junto a sus familiares, pero al recordar sus relaciones con el Ulak se entristecĂa.
Estando en el poblado se enfermĂł hasta quedar desahuciada.
Finalmente muriĂł enferma.

No hay comentarios.:
Publicar un comentario